Sağlık kurullarından rapor alarak engelli olduklarını ve H sınıfı ehliyet almak istediklerini beyan edenler ÖTV ödemeden bu araçları satın alma imkânı elde ediyor.
Bir toplumun gelişmişlik göstergelerinden bir tanesi de toplum fertleri arasında yer alan ve hayata tutunmada sıkıntılar yaşayan engelli vatandaşlara bu yolda gösterdiği kolaylıklardır. Bu kolaylıklar engellilerin çalışabilmesini sağlayacak tedbirler alarak yapılabileceği gibi, engellilerin günlük yaşamını kolaylaştıracak, mali yüklerini hafifleştirecek tedbirler alınarak da yapılabilir.
Bu manada ülkemizde engelliler için mevzuat çapında düzenlemelerin yapıldığını memnuniyetle ifade edebilirim. İşe alımlarda engellilere yönelik uygulanan pozitif ayrımcılık, mal ve hizmet satımlarında engellilere yönelik indirimler, ücret ve gelir beyanında belirli tutarların vergi dışı bırakılması, engellilere yönelik araç alımlarında ÖTV istisnası uygulanması gibi düzenlemeler engellilere kolaylık sağlıyor.
Ancak özellikle maddi getirisi olan konularda suiistimallerin yaşanması, bu kanunları düzenleyenlerin katı şartlar getirmesine, uygulamacıların da bu kanunları sert şekilde yorumlamasına sebep oluyor.
ÖTV’siz araç alımı ile ilgili verilmiş bir mahkeme kararı bu duruma güzel bir örnek teşkil ediyor. Bilindiği üzere sağlık kurullarından rapor alarak engelli olduklarını ve H sınıfı ehliyet almak istediklerini beyan edenler ÖTV ödemeden bu araçları satın alma imkânı elde ediyor.
İstisna hükmü, motor silindir hacmi bin 600’ü geçmeyen binek otomobilleri ile 2 bin 800’ü geçmeyen ticari araçlar için geçerli. Bu araçları alacak engellilerin sakatlık derecesi yüzde 90’ı geçiyorsa aracın herhangi bir teknik müdahale geçirmesi gerekmiyor. Yani araç olduğu gibi alınabilir. Çünkü zaten araç engelli kişi tarafından değil, onu taşımak ve bir yerlere götürmek üzere yakınları tarafından kullanılacaktır.
Engellinin sakatlık derecesi yüzde 90’ın altında ise araç engelli tarafından kullanılacaktır. Bu durumda araçta bizzat kullanılmak üzere sakatlığa uygun hareket ettirici özel tertibat yaptırılması gerekiyor.
Hareket ettirici aksam olarak debriyaj, fren ve gaz pedalları ile vites kolunda sabitlenmiş bir şekilde özel tertibat yapılması lazım. Yapılan özel tertibatın kişinin sakatlığıyla uyumlu olması şart. Gaz, fren, debriyaj pedalları ile vites kolunda sakatlığına uygun hareket ettirici özel tertibat yaptırmadan kullanabilecek araçlar istisnadan faydalanamıyor.
Aynı şekilde aracı hareket ettirici özel tertibat sayılmayan (direksiyona topuz takılması, engelin bulunduğu taraftaki silecek kolu, sinyal, cam silecek kumandası, dörtlü flaşör, ön-arka cam su fıskiyesi, korna ve kontak gibi düzeneklerin diğer tarafa alınması veya direksiyon simidine monte edilmesi vb.) müdahaleler de istisna için yeterli değil.
Otomatik Vites Araba Alınabilir mi?
Otomatik vitesli araçların ÖTV’siz satın alınması, maliye tarafından çıkarılan sirkülerle engelliler arasında ayırıma sebep olacak şekilde daraltılmış. Sol ayak ve bacakta (sol alt ekstremite) engeli bulunanlar, sağlık raporlarında “otomatik vitesli araç kullanabilir” ifadesi yazdırarak otomatik vitesli bir aracı başkaca bir teknik müdahaleye gerek kalmadan yani özel tertibat taktırmadan ÖTV’siz satın alabiliyor.
Buna mukabil yine sol el veya kolda (sol üst ekstremite) ve sağ ayak veya bacakta (sağ alt ve üst ekstremite) engeli olanlar otomatik vitesli bir aracı hareket ettirici aksamda özel bir tertibat yaptırmadan alamıyor.
Nitekim sağlık kurulundan sinyal kolu soldan sağa alınarak otomatik vites araç kullanabileceği raporu almış bir müşterisine ÖTV’siz araç satan bir firmanın cezalı ÖTV tarhiyatı ile karşı karşıya kalması bu ayrımcılığı daha da görünür hale gelmiştir.
Firmanın bu tarhiyat üzerine açtığı davada ilk mahkeme, çok yerinde ve isabetli bir kararla tarhiyatı kaldırmıştır. Mahkeme, kararında engelli tarafından alınan aracın, zaten şahsın engeline uygun olarak bizzat kullanımına elverişli hale getirilmiş olduğunu, aracın hareket ettirici unsurlarının, engelin niteliği de nazarı dikkate alınarak bir bütün olarak değerlendirilmesi gerektiğini ifade etmiştir.
Bunun kanun koyucunun maksadına daha uygun olacağı, çünkü ÖTV istisnasındaki hedefin araba kullanabilecek seviyede bulunan kişilerin, engellerine uygun değişiklikler ve özel tertibatlar yapılmak suretiyle satın alacakları araçları ÖTV’den istisna tutarak, onlara, vergisel avantajlar sunmak suretiyle, ekonomik olarak desteklemek ve toplumsal hayata katılım ve adaptelerini sağlamak olduğunun altı çizilmiş. Ancak maalesef vergi dairesinin Danıştay nezdindeki temyiz başvurusu, Danıştay’ın tetkik hakimi ve savcısı tarafından temyizin reddi yönündeki görüşüne rağmen Danıştay’ca uygun görülmüş ve bu karar bozulmuştur.
Danıştay, verdiği kararda değerlendirmesini kanuni lafız üzerine kurgulamış ve ilk derece mahkemenin kararını bozmuştur. Maalesef mevzuattaki bu ayrımcı tutum, engelliler arasında eşitsizliğe sebep olmaktadır.
Engellilere Ait Araçların Satışı
İlk iktisabında vergi istisnası uygulanan araçların 5 yıl içerisinde istisnadan yararlananlar dışındaki şahıslar tarafından (bağış, hibe veya satış şeklinde) iktisabında, alıcı tarafından ÖTV beyan edilmesi gerekiyor.
Yani başta engellilere tanınan imkân dahilinde vergisiz satılan aracın engelli olmayanlar tarafından satın alınmasında başta alınmayan verginin yeni alıcı tarafından ödenmesi şart.
Ancak engelliler veya mirasçıları istisnadan faydalanarak aldıkları taşıtları 5 yıldan fazla kullandıktan sonra sattıklarında (alıcı engelli olmasa da) ilk aşamada alınmayan vergi yeni alıcıdan aranmayacak.
Böylece daha önce bir nevi vergi ertelemesi olarak uygulanan istisna gerçek bir istisna niteliğini almış oldu. Beş yıl dolmadan satılan araç için ÖTV beyan edilmiş olsa bile engellinin vergisiz araç alması için ilk alımdan 5 yıl geçmesi gerekiyor. Bu arada 5 yıl geçmesi halinde engelli, mevcut aracını satmadan da vergisiz araç alma hakkına sahip.
Kaynak; Zaman
