Bilanço defteri tutma yerine işletme defteri tutulması halinde re’sen vergi ve ceza kesilebilir mi?
‘Bilanço esasına göre defter tutma yerine işletme defteri tutulması nedeniyle takdir komisyonuna gidilmesi sonucu matrahı aynen kabul eden komisyon kararı üzerine, Katma Değer Vergisi (KDV) indirimlerinin reddedilmesi yoluyla tarhiyat yapılamayacağını belirten karar;
Danıştay 4. Dairesi 21.03.2007 Tarih Esas No:2006/286, Karar No: 2007/913 nolu kararı;
İstemin Özeti: Bilanço esasına göre defter tutması gerekirken işletme hesabı esasına göre defter tuttuğu ileri sürülen davacının indirimleri kabul edilmeyerek 2002 Nisan dönemi için re’sen katma değer vergisi salınıp, vergi ziyaı cezası kesilmiştir. (…)
Vergi Mahkemesi kararıyla; Vergi Usul Kanunu’nun 30. maddesinde re’sen takdir nedenlerinin belirtildiği, Katma Değer Vergisi Kanunu’nun 34. maddesinde ise alınan mal ve hizmetlere ilişkin katma değer vergisinin alış vesikalarında gösterilmesi ve bu vesikaların kanuni defterlere kaydedilmesi şartıyla indirilebileceği kuralının getirildiği, olayda, 1999 yılı hasılatı nedeniyle davacının 01.01.2001 tarihinden itibaren bilanço esasına göre defter tutması gerekirken işletme hesabı esasına göre defter tutması nedeniyle dönem matrahının tespiti için takdir komisyonuna sevkedildiği, takdir komisyonunca matrah artırıcı bir delil bulunmadığı belirtilerek beyan edilen matrahın aynen kabul edildiği, davalı İdarece, alışlara ait vesikaların yasada belirtilen esaslara uygun defterlere kaydedilmediğinden indirimlerin reddi suretiyle tarhiyat yapıldığı, re’sen takdir nedeni bulunmakla birlikte takdir komisyonunca da mükellefin beyanı aynen kabul edildiğinden ve defter kayıtlarının gerçeği yansıtmadığı yolunda bir somut tespit yapılmadan, indirimlerin kabul edilmemesi suretiyle yapılan tarhiyatta hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle tarhiyatın kaldırılmasına karar vermiştir.
Davalı İdare, yapılan tarhiyatın kanuna uygun olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.
Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Bu nedenle, temyiz isteminin reddine, (…) Vergi Mahkemesi kararının onanmasına oy birliğiyle karar verildi.
Kaynak: Muhasebe Network
