Son zamanlarda mal/hizmet satın alan ya da satışını yapan mükellefler tarafından, düzenlenen faturalarda imza bulunmaması halinde uygulanacak yaptırımın ne olacağı konusunda sorular gelmektedir. Bildiğimiz üzere vergisel alandaki işlemleri düzenleyen yasal dayanak 213 sayılı Vergi Usul Kanunudur. Bu kanunda mükellefin tespitinden terkinine kadar belge düzeninden, beyanname, değerleme ve cezalara kadar tüm işlemler hukuk devleti ilkesinin bir gereği olarak açıklanmıştır.
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun “Mükellefin Ödevleri” başlıklı ikinci kitabının üçüncü kısmında mükelleflerin kullanacağı belgeler sayılmıştır. Kanunun 227. Maddesinde “Bu kanunda aksine hüküm olmadıkça, bu kanuna göre tutulan ve üçüncü şahıslarla olan münasebet ve muamelelere ait olan kayıtların tevsiki mecburidir.
…
Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanunun Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak, kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır.” Hükmü bulunmaktadır.
Kanunun 229. Maddesinde “Fatura, satılan emtia veya yapılan iş karşılığında müşterinin borçlandığı meblağı göstermek üzere emtiayı satan veya işi yapan tüccar tarafından müşteriye verilen ticari vesikadır.” şeklinde tanımı yapılmış ve 230. Maddesinde ise “Faturanın Şekli” tarif edilmiştir. “Faturanın Nizamı” başlıklı kanunun 231. Maddesinde ise; “… Faturaların baş tarafında iş sahibinin veya namına imzaya mezun olanların imzası bulunur.” Hükmü bulunmaktadır. Kanunun 232. Maddesinde ise “Birinci ve ikinci sınıf tüccarlar ile kazancı basit usulde tespit edilenlerle defter tutmak mecburiyetinde olan çiftçilerin; birinci ve ikinci sınıf tüccarlara, serbest meslek erbabına, kazançları basit usulde tespit olunan tüccarlara, defter tutmak mecburiyetinde olan çiftçilere ve vergiden muaf esnafa sattıkları emtia veya yaptıkları işler için fatura vermek ve bunlara da fatura istemek ve almak mecburiyetindedirler.” denilerek kimlerin fatura kullanması gerektiği kanun ile tespit edilmiştir.
Yine Vergi Usul Kanunu’nun “Ceza Hükümleri” başlıklı dördüncü kitabı ikinci kısımda “Özel Usulsüzlükler ve Cezaları” tadadi olarak sayılarak hüküm altına alınmıştır. 353. Maddede “… bu Kanunun 227 nci ve 231 inci maddelerine göre hiç düzenlenmemiş sayılması halinde; bu belgeleri düzenlemek ve almak zorunda olanların her birine, her bir belge için 290 (504 Sıra No.lu V.U.K Genel Tebliği ile 1.1.2019’dan itibaren) Türk lirasından aşağı olmamak üzere bu belgelere yazılması gereken meblağın veya meblağ farkının %10’u nispetinde özel usulsüzlük cezası kesilir. Bir takvim yılı içinde her bir belge nevine ilişkin olarak tespit olunan yukarıda yazılı özel usulsüzlükler için kesilecek cezanın toplamı 148.000 (504 Sıra No.lu V.U.K Genel Tebliği ile 1.1.2019’dan itibaren) Türk lirasını geçemez.”hükmübelirtilmiştir.
Yapılan açıklamaların birlikte değerlendirmesi neticesinde, mükelleflerin teslim ettikleri mal/hizmetler neticesinde düzenledikleri faturalarda imzalarının bulunması gerekmektedir. İmzalarının bulunmaması durumunda ise faturanın hiç düzenlememiş sayılacağı ve ilgili yıl için belirlenen asgari tutardan az olmamak üzere faturanın KDV dahil tutarı üzerinden %10 oranında özel usulsüzlük cezasının vergi dairesi yada vergi incelemesine yetkili olan vergi müfettişleri tarafından yazılan vergi inceleme raporuna istinaden kesileceğinin bilinmesi gerekmektedir. (https://ugurkucukkahya.blogspot.com)
Kaynak
213 Sayılı Vergi Usul Kanunu
Uğur Küçükkahyaoğlu
Vergi Müfettişi
ugurkucukkahya@gmail.com
Kaynak: www.MuhasebeTR.com
(Bu makale kaynak göstermeden yayınlanamaz. Kaynak gösterilse dahi, makale aktif link verilerek yayınlanabilir. Kaynak göstermeden ve aktif link vermeden yayınlayanlar hakkında yasal işlem yapılacaktır.)
